Michał Cholewa Algorytm Wojny "Dzika karta" recenzja

 Ludzkość kolejny raz walczy z nieustępliwą i nie znającą zmęczenia SI. Wojska Imperium wykonują śmiałe uderzenie na pozornie nieistotny system Beskidów.

Unii Europejskia i Stany Zjednoczone są zmuszone do walki na nierównych warunkach, a wir wydarzeń wciąga Marcina Wierzbowskiego i jego oddział w centrum zawieruchy. Ludziom przyjdzie wykonywać nieludzkie decyzje, żeby uzyskać przewagę nad przeciwnikami z krwi i kości oraz zabójczej Sztucznej Inteligencji. Czy taka walka w ogóle jest cokolwiek warta? Niestety, tego jeszcze w tym tomie nie rozstrzygniemy, ale zanosi się na bardzo ciekawą kolejną książkę.

Autor coraz bardziej poprawia swój warsztat, postacie są bardziej żywe i łatwiej je zapamiętać. Jak zawsze, akcja posuwa się wartko do przodu - mamy nie tylko bitwy godne Honor Harrington, ale również ciekawe wątki poboczne - cała seria jest godna polecenia.

Pierwszy tom opisywałem tutaj ("Dzika karta" to tom szósty).

Hugh Howey "Silos tom III" recenzja

Trzeci tom ostatecznie zamyka historię ludzi zamkniętych w silosach. Chory eksperyment wymknął się spod kontroli i buntownicy z siedemnastki próbują poszerzyć swoją przestrzeń życiową. Jednak nie wszystko pójdzie łatwo, bo obudzeni z kriogenicznego snu nadzorcy właśnie po raz kolejny dostrzegli, że w jednym z bunkrów coś jest nie tak. Rozwiązanie tego problemu to również nie nowość...

Hugh Howey "Silos tom II" recenzja

Kontynuacja udanej serii "Silos". Społeczeństwo kotłujące się w olbrzymim bunkrze przetrwało długie lata bez wychodzenia na zewnątrz. Jedynie przestępcy, łamiący zasady społeczne, są wysyłani do czyszczenia sensorów i udowodnienia wszystkim pozostałym, że skażenie na zewnątrz nie rozproszyło się. Jednak gdy Juliette odmawia pracy i wyrusza w siną dal, wszystko się powoli zmienia. Oficjalnie po prostu zginęła za wzgórzem...

Hugh Howey "Silos tom I" recenzja

Apokalipsę przetrwała tylko garstka ludzkości w olbrzymim silosie. Jednak to nie specjalna budowla pozwoliła im przetrwać tak długo, a system zakazów i nakazów, za którego złamanie grozi najwyższa kara: wysłanie zbuntowanej jednostki na zewnątrz.

Ernest Cline "Ready Player One" recenzja

Powieść umieszczona w postapokaliptycznym świecie, rządzonym przez korporacje. Można powiedzieć, że to nie science fiction, gdyby odjąć także to, że zabrakło ropy i zmienił się już klimat. Cóż, na to trzeba będzie jeszcze poczekać. Większość populacji spędza czas w OASIS, systemie wirtualnej rzeczywistości, pozwalającym zrealizować marzenia i nawet pracować.
Autor oprogramowania zostawił jednak furtkę dla najlepszych graczy: możliwość uzyskania pełnej kontroli dla tego, kto rozwiąże wszystkie pozostawione przez niego zagadki. Do poszukiwań początkowo rusza niemal każdy, ale po pewnym czasie staje się jasne, że to nie będzie prosta robota. Poza korporacją i garstką amatorów zapaleńców, nikt już się tym nie zajmuje. Dopiero, gdy nieznany nikomu Wade Watts rozwiązuje pierwszy etap łamigłówki, zaczyna się prawdziwa akcja.

Philip K. Dick "Ubik" recenzja

"Ubik" jest słynną wielowarstwową powieścią Philipa K. Dicka, zawierającą sztandarowe elementy jego twórczości: bohatera niepewnego, czy otaczająca go rzeczywistość jest prawdziwa, dużą dawkę specyficznego humoru i oczywiście akcji.
Ludzkość skolonizowała Marsa i wszelkie technologie poszły znacznie do przodu. Jakby tego było mało, sami ludzie stali się wyposażeni w niesamowite umiejętności, przed którymi trzeba się bronić: prekognicja i telepatia usuwające prywatność. Joe Chip jest pracownikiem korporacji zapewniającej właśnie takie usługi blokujące.

Philip K. Dick "Za drzwiami" recenzja

Jedno z krótkich opowiadań Philipa K. Dicka, znanego z licznych ekranizacji swoich dzieł: "Raport Mniejszości", "Człowiek z Wysokiego Zamku", "Krzykacze", "Impostor: test na człowieczeństwo", "Zapłata", "Władcy umysłów", "Next", "Pamięć absolutna" i chyba najsłynniejszy "Blade Runner". Dlaczego w ogóle recenzuję tak krótkie opowiadanie jak "Za drzwiami"? Bo według mnie to idealna próbka zwariowanej twórczości autora, która może wciągnąć czytelnika i zachęcić do poznania reszty utworów, które często się nie bronią, dopóki nie są uważnie przeczytane w całości.

Marcin Ciszewski "Mróz" recenzja

Postapokalipsa z tematem ekstremalnej zimy, prosto z polskiego podwórka. Niestety, autor nie ma wystarczającego warsztatu, żeby wykonać dzieło na poziomie Bacigalupiego, jednak mimo wszystko czyta się lekko i przyjemnie.

A. G. Riddle "Lot 305" recenzja

Tym razem książka o nieco innym klimacie sf: lot 305 rozbija się w tajemniczych warunkach, ale nie sam wypadek jest najdziwniejszy. Ocaleli z wypadku szybko się orientują, że część z nich zaczęła gwałtownie się starzeć. Jeśli chcą przeżyć, muszą błyskawicznie zrozumieć, co tak naprawdę się z nimi stało...

Robert J. Schmidt "Łatwo być Bogiem" recenzja

Ludzkość skolonizowała kosmos i wydawało by się, że w takiej sytuacji nic nowego nie powinno zaskakiwać. W końcu czy można się nie natknąć na nic obcego przez taki szmat czasu? Jednak okazuje się, że można i dlatego załoga czyszcząca złomowisko po zapomnianej bitwie ląduje w kłopotach.

Paolo Bacigalupi "Nakręcana dziewczyna" recenzja

Kolejny mroczny, postapokaliptyczny świat Paolo Bacigalupiego. Tytułowa dziewczyna jest genetycznie zmodyfikowanym człowiekiem, służącym jako zabawka bogatym ludziom. Tylko czy na pewno jest tylko tym? W świecie, gdzie liczą się tylko kalorie (nie dlatego, że każdy się odchudza - wręcz przeciwnie), zagrożenia czają się z każdej strony. Miasto musi dbać o ledwo zipiącą tamę, jeśli nie chce być zalane. Ludzie muszą unikać nowych, szalejących w tropikalnym klimacie chorób, jakby już wcześniej było ich mało. Jednak to tylko tło dla głównego wątku: Anderson Lake, przedstawiciel koncernu kalorycznego, szuka nowych gatunków warzyw pod przykrywką dyrektora fabryki sprężyn.

Paolo Bacigalupi "Zatopione Miasta" recenzja

"Zatopione Miasta" niejako kontynuują historię ze "Złomiarza", ale tym razem to nie młody poszukiwacz miedzianych kabli jest głównym bohaterem. Najważniejszą postacią staje się Tool (ang. narzędzie), który jest mutantem wyhodowanym do walki. Mieszanka genów hieny, tygrysa, psa i człowieka miała zapewnić siłę i lojalność. Jednak zdradzone pół-zwierzę obróciło się przeciwko swoim panom i szuka swojego własnego sensu istnienia.

Po drodze natyka się na starcie dzieci żołnierzy z wieśniakami i staje przed wyborem, czy powinien uznać ich za swoich - w końcu uciekający przed wojskiem udzielili mu pomocy.

Paolo Bacigalupi "Złomiarz" recenzja

Pierwszy tom serii o tytułowym złomiarzu Nailerze. Paolo Bacigalupi za swoje książki został wielokrotnie obsypany prestiżowymi nagrodami, więc możemy się tutaj spodziewać niezłego poziomu - i tak rzeczywiście jest. Autor wydaje się specjalizować w klimacie postapokaliptycznym, bardzo dobrze wychodzi mu budowanie świata po katastrofach ekologicznych. W przypadku "Złomiarza" ludzkość uległa degeneracji, w Zatoce Meksykańskiej dzieci nurkują we wrakach, żeby wydostać "cenne" surowce, które jeszcze niedawno były powszechne, lub nawet są zwykłymi śmieciami.

Sztorm wyrzuca na brzeg nową łódź i Nailer ma niepowtarzalną szansę ubiec innych w wyścigu po skarby. Jednak gdy dostaje się do środka, staje przed trudnym wyborem - poświęcić czas na wyciągnięcie dziewczyny, lub wynieść co się da.

Peter Heller "Gwiazdozbiór psa" recenzja

Dla odmiany od militarnej sf, tym razem książka w klimacie postapokaliptycznym. Hig jest jednym z ocalałych. Przeżył epidemię grypy, która przetrzebiła ludzkość. Żywych pozostało tak mało, że trudno mówić o kontakcie międzyludzkim. Jaki jest podstawowy instynkt człowieka? Wygląda na to, że chęć rabunku, bo głównie od tego muszą się odganiać bohaterowie przez większość czasu.

Spędzając życie w hangarze na opuszczonym lotnisku razem z nikomu nie ufającym znajomym udaje od dziesięciu lat, że to wszystko, czego mu potrzeba. Czasem wycieczka na ryby, trochę strzelania do rzadko pojawiających się intruzów, pies i małomówny eks-żołnierz jako towarzysz niedoli. Nadzieja, że gdzieś toczy się inne, lepsze życie, wybucha gdy odbierają transmisję z innego lotniska. Mężczyzna wyrusza na podróż, w której pozna granice natury ludzkiej.

David Weber "Troll Zagłady" recenzja

Davida Webera nie trzeba przedstawiać nikomu, kto interesuje się militarnym sf. "Troll Zagłady" jest samodzielną książką, która prezentuje umiejętności autora w pełnej akcji formie. Kapitan Richard Aston żegluje po Atlantyku bez świadomości, że gdzieś tam w alternatywnej czasoprzestrzeni rozgrywa się śmiertelna walka ludzi przyszłości z kanguropodobnymi wrogami. Jak na razie, ludzie wygrywają z tchórzliwym przeciwnikiem, ale ten właśnie uciekł się do nieprawdopodobnego podstępu: próby podróży w czasie i zniszczenia Ziemi w zarodku, przed podbojem kosmosu.

Jest tylko jedna szansa, żeby zapobiec nagłemu zwrotowi układu sił w tej wojnie: niewielki oddział, który szczęśliwym trafem zaobserwował przygotowania do desperackiego skoku w czasoprzestrzeni, rusza zniszczyć przeważające siły wroga.

David Weber Steve White Starfire "Krucjata" recenzja

Tytułowa krucjata rozpoczyna się od przejścia przez zapomniany warp niezidentyfikowanego statku. Zaskoczony chanat Oriona próbuje nawiązać komunikację i odbiera starożytne kody ludzkości, z którą jest od lat w przymierzu. Jednak nowo odkryta frakcja ma inne poglądy na multikulturalizm, bliższe Andreasowi Breivikowi i otwiera ogień...

David Weber "Bolo!" recenzja

Inteligentne czołgi, potrafiące wykonywać misje samodzielnie, jak również z pilotem. Postrach pól bitewnych, słynne ze skuteczności tak wysokiej, że pojedynczy czołg może odpowiadać za zniszczenie całej planety. Obdarzone nie tylko precyzją maszyny, ale także ludzkimi emocjami i cechami: honorem, skłonnością do poświęcenia.

David Weber jest jednym z autorów w tej dość popularnej serii opowiadań, które można spokojnie czytać oddzielnie.

Steve White Charles E. Gannon Starfire "Ostateczność" recenzja

Szósty tom Starfire przynosi kontynuację walki fanatycznych Arduan z ludzkością i innymi rasami. Początkowe starcia były bardzo kosztowną nauczką dla wszystkich stron, ale teraz, gdy już poznali swoje słabości i technologie, zaczyna się prawdziwe starcie.
Wiedza o warpach pozwala Arduanom marzyć o podboju niezliczonych systemów i poszerzeniu miejsca dla swojej własnej rasy - oczywiście kosztem obecnych mieszkańców, którzy jednak nie mają ochoty tak po prostu ustąpić.

David Weber Steve White Starfire "Opcja Sziwy" recenzja

Walka z pająkami trwa i nie toczy się najlepiej. Plany pokonania arachnidów w otwartej walce zakończyły się klęską i pozostała tylko jedna desperacka opcja: atak na główny system pajęczej hierarchii, który teoretycznie ma załamać telepatyczny kontakt pomiędzy flotami wroga.

Cóż, podobnie jak wielu w poprzednich książkach serii, pająki nie dopatrzyły warpa prowadzacego w samo serce ich cywilizacji...

Steve White Shirley Meyer Starfire "Exodus" recenzja

Nowy wróg tym razem nie pojawił się z dawno nieaktywnego warpa. Wręcz przeciwnie, przyleciał z prędkością podświetlną prosto do odległego systemu i przez to nie został na czas zauważony. Arduanie wierzą w reinkarnację, więc nie boją się walczyć. Jednocześnie posługują się bardzo efektywną telepatią, przez co szybciej reagują flotą niż ludzie. Co gorsza, uważają, że rasa nie może być inteligentna, jeśli tego nie potrafi, więc nie patyczkują się z kolonią zwierząt, na jaką natrafili...

David Weber Steve White Starfire "W martwym terenie" recenzja

Nowy wróg pojawił się z zaskoczenia. Nie stawia warunków, nie komunikuje się, po prostu atakuje. Rasa arachnidów, inteligentnych pająków, ma tylko jeden cel - zniszczyć wszystkie inne napotkane rasy.

Nie przejmując się stratami, atakują kalkulując wyłącznie na zasadzie ryzyka, a nie dbałości o własnych żołnierzy. Najwyraźniej pająki nie posiadają mediów na planetach i nie muszą się przejmować opinią publiczną. Jeśli mają być pokonani, identyczna taktyka musi być zastosowana przeciwko nim...

David Weber Steve White seria Starfire "Powstanie" recenzja

"Powstanie", czyli pierwszy tom serii Starfire jest jedną z wariacji na temat kosmicznych walk, w stylu Honor Harrington. Warto zauważyć, że chociaż Weber przyłożyć się do powstania książek, nie pisał wszystkich z nich i nie jest jedynym autorem, chociaż z pewnością widać sporo podobieństw do jego wcześniejszych dzieł.

Starfire opisuje świat zamieszkały przez wiele ras, z których perspektywa ludzkości jest tylko jedną z wielu. Walki odbywają się w marynistycznym stylu, czyli przez wymianę salw oraz przy obecności myśliwców.

Orson Scott Card "Gra Endera" recenzja

Tylko najmłodsi posiadają wystarczające umiejętności, żeby wziąć udział w grze, w której stawką jest los ludzkości. Z wiekiem refleks i szybkość przetwarzania informacji spada, więc jeśli robale mają zostać pokonane, trening musi się zacząć od najmłodszych lat. Andrew Wiggin zostaje wybrany na ucznia elitarnej szkoły dla przyszłych dowódców.

Powieść, początkowo będąca rozwinięciem krótkiego opowiadania, rozrosła się do długiej serii. Jednak to pierwsza część zrobiła największą furorę i została zekranizowana. "Gra Endera" przedstawia losy dzieci-dowódców zdalnie sterowanej floty. Sześć lat to za mało? Nie w podbramkowej sytuacji, w jakiej znalazła się ludzkość.

Joe Haldeman "Wieczna Wojna" recenzja

Ludzie zetknęli się z obcą cywilizacją Tauran i od razu wybuchł militarny konflikt. Tak przynajmniej może się wydawać, bo nie nastąpiła żadna próba komunikowania się. Elitarne oddziały UNEF, składające się z najbardziej inteligentnych i przeszkolonych rekrutów wyruszają by pomścić niesprowokowany atak. Na początku idzie bardzo łatwo, właściwie wróg nie stawia oporu, ale każde kolejne uderzenie daje mu coraz większe doświadczenie i więcej czasu na przygotowania...

Taylor Anderson "Pomruki burzy" recenzja

Zetknąłem się z tą książką po raz pierwszy szukając podobnych tytułów do "Honor Harrington" Davida Webera. Taylor Anderson w swoim cyklu użył równie ciekawego tła sf, aczkolwiek w jego przypadku mamy do czynienia z bardziej realistycznym obrazem broni. Bitwy odbywają się na statkach i lądzie pomiędzy rasą gadów i inteligentnych ssaków podobnych do lemurów, wspomaganych oczywiście przez zagubioną w czasie załogę niszczyciela. Autor jest fanem broni palnej, przez co może poprowadzić historię produkcji i użytkowania nowych wynalazków w bardzo szczegółowy sposób.

Michał Cholewa Algorytm Wojny "Sente" recenzja

Dzięki przebiegłości pułkownika Brisbane'a schwytano Hakena: statek z SI na pokładzie. Tylko czy na pewno został schwytany, czy raczej dał się ująć? Nikt nie jest w stanie przejrzeć intryg maszyn do momentu, gdy jest już za późno na reakcję. Mocarstwa powinny współpracować przeciwko wspólnemu wrogowi, ale czy w ogóle w naturze człowieka leży coś takiego?

Michał Cholewa Algorytm Wojny "Inwit" recenzja

Kolejna część serii, uhonorowana jak poprzednia Nagrodą Zajdla. Marcin Wierzbowski awansował w hierachii i dzięki zasługom znalazł się w owianych złą sławą Oddziałach Specjalnych. Nowa misja prowadzi na planetę Liberty. Trzy mocarstwa walczą ze sobą w kosmosie i potrzebują każdego skrawka zasobów, żeby uzyskać przewagę. Najcenniejsze jest caellium, używane jako paliwo. Tylko czy można ufać, że OSy chcą pomóc biednym kolonistom?

Michał Cholewa Algorytm Wojny "Forta" recenzja

Atropos. Pustynna planeta dawno zapomnianej kolonii, która została odnaleziona dzięki niebezpiecznej misji z poprzedniego tomu. Pułkownik Brisbane z pewnością nie wybrał tego zakątka ze względu na sentyment, bo OSy są słynne z zupełnie innych powodów...

Michał Cholewa Algorytm Wojny "Punkt cięcia" recenzja

Życie żołnierzy jest na tyle mało warte, że gdy zagubiony oddział porucznik Cartwright odnajduje się na New Quebec, nie czekają na nich fanfary, tylko kolejna misja. Tym razem mają się znaleźć na terytorium Cesarstwa, w walce właściwie nie wiadomo o co - ale na pewno coś bardzo cennego, bo przecież znienawidzone OSy nie zmarnowałyby życia tylu ludzi w grze o niskiej stawce...

Michał Cholewa Algorytm Wojny "Gambit" recenzja

Świat postapokaliptyczny: mordercze SI, używane do nawigacji w statkach kosmicznych, obróciły się przeciwko ludzkości. Dzień wyznaczył początek nowej ery - bez wspomagania sztuczną inteligencją, a więc również bez większości ruchu między odciętymi od świata systemami. Jakby tego było mało, sterowane przez SI androidy, niemal nieodróżnialne od zwykłych ludzi, spustoszyły kolonie i wmieszały się w populację.

Nie można już ufać żadnej elektronice, a już wcześniej nie dało się ufać politykom - wojna pomiędzy Unią, Ameryką i Cesarstwem toczy się mimo olbrzymich wewnętrznych problemów kolonii i całych systemów.

Mike Resnick Starship "Bunt" recenzja

Pierwszy tom serii, której raczej nie warto czytać, chyba że ktoś ma naprawdę specyficzne poczucie humoru. Papierowe postacie, dialogi godne filmu klasy Z. Zarysowany świat może miałby jakiś potencjał, ale nie w takiej oprawie.

David Weber "Zwiastuny burzy" recenzja

Liga Solarna, czyli ekstremalnie zbiurokratyzowany twór, nie radzi sobie w wojnie z Manticore, mimo teoretycznie większych zasobów. Media coraz bardziej narzekają na przeciągający się konflikt z barbarzyńcami, za jakich uważają Królestwo (które do tej pory przekształciło się w sojusz wielu frakcji).

Niestety, nie otrzymujemy tutaj prawdziwej bitwy, bo jedyny duży konflikt kończy się odpaleniem rakiet bez naprowadzania przez agenta Mesy, a właściwie ofiarę ich technologii nanobotów. Jednak to nie przeszkadza mediom w przekształceniu obrazu starcia dla celów zachwiania opinią publiczną w Lidze Solarnej - co gorsza dla Honor, skutecznie.

Efektem tych działań jest przeciągnięcie konfliktu i rozpoczęcie wojny w postaci rajdów, do czasu zrównania przewagi technologicznej pomiędzy stronami. Świetny pretekst do pisania dalszych książek, jednak ta część była dość słabo odebrana przez czytelników, bo nie zawiera dużo akcji w porównaniu z poprzednimi.

Obecnie to jest ostatnia wydana książka z serii po polsku.

David Weber "Misja Honor" recenzja

Wyniszczająca wojna pomiędzy Królestwem Manticore i Republiką Haven ciągle trwa, mimo olbrzymich strat poniesionych przez obie strony konfliktu.

Mesa atakuje orbitalne instalacje w podstępny sposób, korzystając z wcześniej nieznanej technologii ukrywania okrętów. Liga Solarna otwiera nowy front, który jednak szybko się zamyka ze względu na totalną przewagę technologiczną Marynarki Królestwa. Starzy wrogowie stają się przyjaciółmi, żeby stawić czoła Równaniu i Mesie.

Trochę mi brakuje w tej części porządnych bitew, ale może to skutek przesycenia finałem konfliktu z "Za wszelką cenę". W zamian otrzymujemy nowego wroga i wątek fabularny. Jeśli kogoś wciągnęła seria na tyle, żeby przebić się przez wszystkie poprzednie części cyklu, to z pewnością nie pożałuje, że przeczytał jeszcze jedną.

David Weber "Za wszelką cenę" recenzja

Jedna z moich ulubionych części, zawierająca najbardziej malownicze bitwy Honorverse. Tym razem wszystkie siły zostają rzucone na front przez obie strony i nie ma przebaczenia: odbywa się największa bitwa w historii.

Królestwo Manticore posiada nowy system uzbrojenia o niespotykanym dotychczas zasięgu, jednak nie ma czasu na przezbrojenie całej floty. Jednostki Honor Harrington i pojedyncze elitarne grupy otrzymują swoje zabawki, gdy Republika Haven prowadzi atak niemal całością swoich jednostek, licząc na przewagę ilościową.

Jest to jedna z kluczowych części serii, właściwie finałowa bitwa między do tej pory głównymi wrogami. Wiele głównych postaci ginie, w tle zarysowuje się akcja pod nowy konflikt: ludzie umierają od tajemniczych nanobotów, technologii nieznanej zarówno w Królestwie, jak i Republice. Czy dojdzie do pokoju przeciwko nowemu wrogowi? Obie strony są wyniszczone wieloletnią wojną, a decydujące starcie pozwoli ustalić nowy porządek, lub doprowadzi do pyrrusowego zwycięstwa i wygranej tajemniczego nowego wroga.

David Weber "Wojna Honor" recenzja

Ach, ta polityka. High Ridge sączy pieniądze z bezcennej marynarki Królestwa Manticore żeby kupować głosy wyborców. Republika Haven odbudowuje się pod nowym przywództwem. Nikt nie chce wojny, ale gdy zostaje odkryty nowy wormhole, systemy w jego pobliżu żądają przyłączenia do Królestwa, co odnawia tarcia w niekorzystnym dla wszystkich momencie.

Kontratak Haven uderza nie tylko we wcześniej stracone systemy, ale również niszczy kluczową stocznię. Doprowadza to do sytuacji znaczącej przewagi liczebnej floty Republiki nad Królestwem, przy jednoczesnym braku istotnej przewagi technologicznej po obu stronach. Erewhon odłącza się od Manticore i przekazuje technologie Haven. Czy nowy sojusznik Imperium Andermańskie wystarczy, by zrównoważyć nowy układ sił?

Książka jest dość istotna ze względu na zarysowanie akcji pod finałowe bitwy konfliktu Gwiezdnego Królestwa z Republiką Haven, nie polecam przeskakiwać. Zawiera również bitwy flot korzystających z nowych systemów uzbrojenia, które są kluczowe dla zrozumienia dalszej akcji.

David Weber "Popioły zwycięstwa" recenzja

Jedna z ciekawszych części serii, rozpoczyna się zaledwie kilka godzin po zakończeniu poprzedniej książki. Mini flota Honor powraca do Królestwa Manticore wraz z olbrzymią liczbą byłych więźniów. Zaskakujące zmartwychwstanie polepsza morale sojuszników i pogrąża przeciwników - w Republice Haven dochodzi do krwawego zamachu stanu.

Wykorzystując zamieszanie, White Haven prowadzi błyskawiczny atak na terytorium wroga, zdobywając kolejne systemy. Niestety, również w Manticore dochodzi do tarć na szczytach władzy i tu poznajemy nowego antybohatera High Ridge'a, który psuje szyki Honor przez kolejne części serii.

Szybko zaakceptowany przez nowy rząd pokój otwiera możliwość odbudowy i kontrataku przez flotę Republiki Haven, co oczywiście dzieje się w kolejnych książkach. Warto przeczytać ze względu na nowe postacie i dość dużo bitew prezentujących nowe technologie po obu stronach barykady. Raczej ciężko byłoby zrozumieć końcowe bitwy w serii bez przeczytania kluczowych fragmentów wcześniejszych walk.

David Weber "Honor ponad wszystko" recenzja

Honor Harrington nie żyje - a przynajmniej tak mówią hologramy rozsyłane po Królestwie Manticore i Republice Haven. Fakty są jednak takie, że nikt nie wie, gdzie się ona znajduje po ucieczce ze statku przy planecie więziennej.

Na niegościnnie nazwanej Hades (w oryginale "Hell", czyli piekło), grupa uciekinierów dowiaduje się, że nie może liczyć na misję ratunkową. Biorą więc sprawy w swoje ręce i próbują porwać małą flotę statków Republiki. Niewykonalny na pierwszy rzut oka plan zaczyna się klarować, gdy udaje się odbić grupę więźniów.

Warto przeczytać tytuł ze względu na to, że kolejna książka rozgrywa się kilka godzin po zakończeniu "Honor ponad wszystko", stanowiąc właściwie kontynuację akcji z poprzednich dwóch tomów.

David Weber "W rękach wroga" recenzja

Promowana na nowe stanowisko Honor wraca na Graysona, żeby usprawnić tutejsze uzbrojenie floty. W wyniku splotu wydarzeń poznaje swoją wielką miłość admirała White Havena. Ponieważ wątek miłosny jest jednym z głównych w tej książce, skupia się ona na relacjach społecznych bohaterki.

Ostatecznie, w wyniku próby ucieczki od własnych uczuć, Honor dołącza do konwoju, który ma wyjątkowego pecha - natyka się na duże siły Republiki Haven. Zniszczone statki muszą się poddać i Harrington trafia w ręce wroga. Czy tym razem wystarczy jej sprytu i wiernych towarzyszy, żeby wydostać się z matni? Oczywiście tak, ale nie będzie lekko i nie obędzie się bez poświęcenia.

Akcja jest kontynuowana w kolejnej książce serii na zasadzie ciągłości, więc nie polecam przeskakiwać tej pozycji, jeśli zamierzamy przeczytać następną.

David Weber "Honor wśród wrogów" recenzja

Po powrocie do aktywnej służby Honor Harrington dostaje niestandardowe zadanie: dowodzenie Q-statkami, czyli okrętami udającymi handlowe transportery. Książka pozwala zapoznać nowy obszar Honorverse - Konfederację Silesiańską, gdzie ze względu na nasiloną aktywność piratów zamaskowane statki mają stanowić przynętę.

Widać tutaj po raz kolejny uwielbienie Webera do oświeconej monarchii, bo chociaż Konfederacja składa się z państw o silnie hierarchicznej strukturze, są to właściwie dyktatury. Poznajemy również jedną z głównych postaci po stronie Republiki Haven: Shannon Foraker, która jest odpowiedzialna za technologię konkurującego z Manticore przeciwnika.

Jest to jedyna książka, gdzie Harrington dowodzi Q-statkami. Fabuła zarysowuje akcję głównego konfliktu Manticore - Haven, który trwa niemal do końca serii.

David Weber "Honor na wygnaniu" recenzja

Honor znalazła się w rezerwie i spędza ten czas na Graysonie. Dzięki temu możemy się zapoznać z kulturą Protektoratu - większość akcji rozgrywa się na planecie. Nowo przyjęte do Królestwa włości służą jako stocznie i wielki plac budowy. Jednak gdy pada propozycja ćwiczenia lokalnej marynarki wojennej, ciągnie wilka do lasu i dlatego otrzymujemy powrót do walk w kosmosie.

Dochodzi nie tylko do starć z buntownikami przeciwko postępowi na planecie, ale również z siłami Republiki Haven, która mimo wcześniejszych prób zawarcia pokoju wykonuje podstępny atak, korzystając z chwilowej słabości Graysona. Oczywiście zarysowuje to tło dla dalszej akcji: powrotu najlepszej dowodzącej w Królestwie Manticore do służby.

David Weber "Kwestia honoru" recenzja

"Kwestia honoru" dla odmiany skupia się na wątkach politycznych i społecznych, zarysowując w większej mierze niż poprzednie książki stosunki panujące w Królestwie Manticore.

Zdrajca starcia opisanego w "Krótkiej, zwycięskiej wojence" trafia pod sąd. Jednak to nie wystarcza Honor, bo dąży również do osobistej zemsty za śmierć kochanka. Wszystko odbywa się na tle wątku politycznego, gdzie po przewrocie w Republice Haven, Królestwo Manticore nie ma pomysłu, czy powinno kontynuować wojnę.

Ostatecznie jest to zarysowanie tła dalszej akcji - w wyniku przepychanek politycznych i społecznych Harrington traci swoje dowództwo. Warto przeczytać, jeśli interesuje nas sama postać głównej bohaterki, jej umiejętności bojowe i znajomości na planetach. W tej części nieco brakuje starć floty.

David Weber "Krótka, zwycięska wojenka" recenzja

"Krótka, zwycięska wojenka" to jeden z często powtarzanych motywów w książkach. Polityk marzy o wojnie, która poszerzy jego wpływy - oczywiście szybko i bezboleśnie. Rzeczywistość okazuje się jednak inna, wojna rzadko jest łatwa do wygrania, a skutki uboczne rozpoczęcia konfliktu na nowym poziomie często wyjątkowo bolesne. Niestabilne państwo rozpoczynające wojnę zamiast się konsolidować wokół władzy sprzyja przewrotom.

Honor Harrington jest rzucona na linię frontu nowej wojny dzięki informacji wywiadu, który odgadł zamiary Republiki Haven. Niestety, źle wyznaczony punkt oczekiwanego uderzenia powoduje, że większość floty znajduje się w nieodpowiednim miejscu i bohaterka musi sobie radzić po raz kolejny na zasadzie starcia Dawida z Goliatem. Czy wrodzony spryt i przewagi technologiczne Królestwa pozwolą jej zwyciężyć i tym razem?

Książka zawiera pierwszą większą bitwę flot w serii i chociażby dlatego jest warta przeczytania. Zapoznajemy również kilka postaci, które będą się później przewijać: Pavel Young, główny wróg Honor przez dużą część podstawowego wątku, oraz duża grupa ludzi z drugiej strony barykady, która tworzy wątek socjopolityczny w Republice Haven.

David Weber "Honor Królowej" recenzja

"Honor Królowej" czyli kolejne starcie Honor Harrington z przeważającymi siłami wroga. Tym razem misja dyplomatyczna przeradza się w krwawe starcie pomiędzy fanatycznymi frakcjami zapomnianych kolonii ludzkości.

Genetycznie utwardzeni przez silne promieniowanie na ich planecie Graysończycy mogą stanowić wartościowy dodatek dla Krolestwa Manticore, o ile uda się ich przekonać do sojuszu. Żeby nie było tak prosto, społeczne zasady panujące w tym rejonie nie sprzyjają kobiecie dowódcy. Fanatycy porywają statek szpiegów Ludowej Republiki Haven uzyskując miażdżącą przewagę siły ognia nad pozostałymi flotami w systemie. Na szczęście twardziele z Graysona zawsze cenią wojskowe podejście i pod przywództwem Honor ruszają do nierównej walki...

Drugi tom cyklu jest równie dobry jak poprzedni, jeśli nie lepszy. Tym razem fabuła zawiera więcej różnorodności w taktykach walk, bo wprowadzono nowe typy statków i uzbrojenia. Autor nie pozwala łatwo zwyciężyć głównej bohaterce, piętrząc zaskakujące przeszkody. Jeśli po przeczytaniu "Placówki Basilisk" szukasz więcej tego samego, z pewnością spodoba Ci się "Honor Królowej".

David Weber "Placówka Basilisk" recenzja

Pierwsza książka głównego cyklu o Midszypman Honor Harrington.

Ludzkość skolonizowała gwiazdy, ale niewiele się zmieniła od prehistorycznych czasów. Konflikty są powszechne, a systemy społeczne przestarzałe i nie pasujące do nowych wyzwań. Bogactwo jest skupione wokół punktów przesyłowych "wormhole" i tak się składa, że Królestwo Manticore, do którego marynarki należy Honor Harrington, ma ich stosunkowo dużo. Niestety, nie posiada jednocześnie największej floty, więc musi sobie radzić przewagą taktyczną, technologiczną i polityczną.

Żeby nie było zbyt łatwo, politycy prowadzą własną grę, w której marynarka tylko przeszkadza - niepotrzebnie marnując fundusze. Honor otrzymuje niedozbrojony okręt ze zdemoralizowaną załogą i misję w niebezpiecznym układzie Basilisk: zaprowadzić porządek z tubylcami zażywającymi niebezpieczny narkotyk. Nikt nie przewiduje, że natknie się tam na szpiegów Ludowej Republiki próbujących rozpętać lokalny konflikt, a tym bardziej, że wykona zadanie i zwycięży...

Honorverse: kolejność książek z serii o Honor Harrington Davida Webera

Lista chronologiczna książek do przeczytania tutaj.

Krótki wstęp o czym są te książki: historia kręci się wokół Honor Harrington, arystokratki żołnierza Marynarki Wojennej Manticore. Większość akcji skupia się na bitwach w przestrzeni kosmicznej, stylizowanych na dawne bitwy morskie, podobnie jak w Gwiezdnych Wojnach, czyli z wolną wymianą salw, myśliwcami i dużą dawką wpływu decyzji pojedynczych osób na przebieg walki.

Powitanie

Witam na blogu poświęconym w pełni tematowi książek sf. Zamierzam zrecenzować kilka popularnych, ale jednocześnie niszowych serii, zaczynając od "Honor Harrington" Davida Webera.